Saturday, March 11, 2006

#63758C

سنگ بر پشت زمین
سکوت بر لب آب
آسمان بر پشت درخت
با چشمان خیس کاغذی بر مرگ می نویسم
آتش را در جامه دان خاک بر هم می زنیم
در گورهای کوچک مورچگان
فصل شکوفه های تازه ی خورشید است
فصل شکوفه های تازه ی خورشید است

در دست هر درخت لاشه ی سیبی است
و لاشخوران مدام دهان زمین را بو می کشند
شاید که گوشه ای
از زن باکره ای می دزدند
شاید که گوشه ای
.قبری دریده شده باشد

#

این آسمان سرما زده
همخوابه ای می خواهد
در بستری میان روز و شب
...آسمان دیگری پیدا باید کرد
اگر نوازش دست دیگری می بود
.شاید که هرگزدست های کبود مرا قطع نمی کردند
شتاب کنید
دارد که آسمان کبود می شود
دارد که دیر می شود
این درد کشتنی است تا ریشه می دود
باید که آسمان را از ریشه بر کنیم
یا آسمان دیگری را همخوابه اش کنیم
... این درد کشتنی است
...باید شتاب کرد

  Scarlet@ 9:48 PM |